Strona główna » Newsy » 68. rocznica napaści Armii Czerwonej na Polskę. II wojna światowa

68. rocznica napaści Armii Czerwonej na Polskę. II wojna światowa

2007-09-17

68. rocznica napaści Armii Czerwonej na Polskę. II wojna światowa

W sile półtora miliona żołnierzy, ponad 6 tys. czołgów i 1800 samolotów.

Armia Czerwona 17 września 1939 roku przekroczyła granice Polski. Wówczas nikt nie spodziewał się takiego ataku, zwłaszcza że chronił Polskę pakt o nieagresji podpisany z Rosją siedem lat wcześniej.

Dziś można już pisać, że był to zbrojny atak, ale jeszcze w latach 90. uważano, że było to „przyjacielskie wejście" na polskie tereny.

Rosjanie złamali pakt z Polakami. Bardziej korzystny był dla nich układ z Niemcami. 23 sierpnia 1939 roku zawarli z nimi porozumienie, na mocy którego oba państwa obiecywały sobie wzajemną współpracę i pomoc. W rzeczywistości dawało to Rosji możliwość podboju nowych terenów. Niemcom zabezpieczało front wschodni podczas planowanej wojny i ataku na Polskę.

Porozumienie, później nazwane paktem Ribbentrop-Mołotow, opatrzone było w jedną ukrytą klauzulę. Dołączony był tajny protokół. W którym podzielono Europę. Rosjanie mieli wolną rękę w Besarabii, Estonii, Finlandii, Łotwie i wschodniej Polsce. III Rzesza zaś mogła zająć się Litwą i pozostałą częścią Polski.

Skutki ataku

Polska była w ciężkim położeniu. Na zachodzie toczyły się walki z Niemcami. Bitwa na Bzurą, obrona Warszawy, Modlina oraz Helu. Armia Czerwona jeszcze bardziej pogorszyła sytuację. Przekreśliła wszelkie szanse obrony. Rząd Polski zgodnie z postanowieniami paktu o nieagresji zakazał wobec niej używania przemocy i podejmowania walk. Rosja z tego korzystała. Na terenach zajmowanych przez Armię Czerwoną następowało rozbrajanie polskich oddziałów oraz masowe aresztowanie żołnierzy, policjantów i ludności cywilnej.

Do niewoli trafiło ok. 15 tys. oficerów, którzy zostali wywiezieni przez Sowietów do obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie.

5 marca 1940 r. Stalin podpisał dekret władz ZSRR i los oficerów był przesądzony. Zostali wymordowani przez NKWD w Katyniu, Charkowie oraz Twerze, a pochowani w Miednoje. Ten masowy mord nosi dziś nazwę Zbrodni Katyńskiej.

Nie tylko los polskich oficerów był tragiczny. Miliony Polaków znalazło się pod władzą imperium sowieckiego. Jesienią 1939 roku NKWD aresztowało ok. 100 000 ludzi, w tym funkcjonariuszy państwowych, profesorów, lekarzy i innych działaczy społecznych. Byli oni skazywani, mordowani i wywożeni na Syberię do łagrów bez możliwości rzetelnej obrony. Czystka trwała parę lat i dopiero dokument z 30 lipca 1941 r., podpisany pomiędzy Premierem rządu RP na uchodźstwie generałem Sikorskim a ambasadorem Rosji Iwanem Majskim, pozwolił na amnestię Polaków.

Wszystkich, którzy chcą poznać lepiej losy Polaków w łagrach, odsyłamy do książki „Inny świat" Gustawa Herlinga-Grudzińskiego.

Historia Armii Czerwonej

Pełna nazwa brzmi Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona (Рабоче-Крестьянская Красная Армия). W jakim celu została powołana? Armia Czerwona to inaczej siły zbrojne Rosji radzieckiej i ZSRR. Początkowo była to formacja ochotnicza. Została utworzona 28 stycznia 1918 r. po klęskach ponoszonych przez armię rosyjską w wojnie z Niemcami. 23 lutego 1918 r. odniosła pierwsze zwycięstwo nad Narwą i tę datę przyjmuje się za dzień powstania Armii Czerwonej. W 1937 r. Stalin przeprowadził czystki kadry oficerskiej Armii Czerwonej. Zmniejszył jej wartość bojową, co dało znać o sobie w wojnie Finlandią w 1939 r. oraz na początku wojny z Niemcami. Od 1946 r., po wydzieleniu z sił zbrojnych ZSRR wojsk lądowych, lotnictwa i obrony przeciwlotniczej, występowała pod nazwą Armia Radziecka. W latach 1955-89 stanowiła główną część sił zbrojnych Układu Warszawskiego. Stłumiła ruchy narodowe na Węgrzech, w Czechosłowacji i Afganistanie.

ar, kaz