Strona główna » Newsy » Polskie Radio: Reniferowe historie

Polskie Radio: Reniferowe historie

2008-12-27

Polskie Radio: Reniferowe historie

Często nie mamy wiele wolnego czasu, by spokojnie zastanawiać się nad wieloma zagadnieniami. Wszyscy doskonale wiedzą jednak o tym, że to właśnie renifery ciągną co roku sanie Świętego Mikołaja. Czas Świąt Bożego Narodzenia jest takim czasem kiedy spokojnie możemy pomyśleć jak to jest z Rudolfem i jego kompanią. Renifery są bowiem jedynymi udomowionymi pośród królującej w puszczach rodziny jeleni.

Renifer, dawniej nazywany był renem. W Ameryce Pn. jego nazwa to karibu. Po łacinie zaś gatunek nazwano rangifer tarandus. Wszystkie renifery należą do rodziny jeleniowatych. Trzeba też podkreślić, że systematyka renów jest bardzo skomplikowana. Na olbrzymim terenie zamieszkiwanym przez ten gatunek występują zwierzęta różniące się między sobą wielkością, kolorem sierści, kształtem poroża. Kiedyś wyróżniano nawet 24 gatunki renów, dziś jednak wszystkie znane renifery uznawane są za jeden gatunek, dzielony na trzy główne podgatunki – renifer tundrowy, renifer leśny euroazjatycki i renifer leśny amerykański karibu.
Renifery są mieszkańcami tundry i północnych obszarów leśnych Starego i Nowego Świata. Występują w północnych częściach Eurazji, Ameryce Pn. i na pobliskich wyspach – od 81º szerokości geograficznej północnej na Spitsbergenie, do 52º szerokości geograficznej południowej na Uralu. W Skandynawii żyje na wysokościach do 2 tys. m n.p.m., latem jednak, by uniknąć kąsających owadów, wędruje wyżej.
Renifer osiąga od 170 do 220 cm długości (przeciętnie jest to 1,9 m). Jego ogon może mierzyć od 5 do 20 cm, wysokość w kłębie dochodzi do 150 cm (przeciętnie 1,1 m), a ciężar ciała wynosi od 100 do 200 kg (przeciętnie 150 kg). Samce są znacznie większe i cięższe od samic – osiągają długość ponad 2 m, wysokość ok. 1,3 m.
Poroże u samców mierzy do 130 cm. Tak jak u wszystkich jeleniowatych, poroże składa się z dwóch części – okrytego skórą wyrostka kostnego oraz rozgałęzień zwanych wieńcem. Wieniec także pokryty jest skórą – scypułem. Po uformowaniu się poroża następuje odcięcie dopływu krwi między wyrostkiem kostnym a wieńcem. Wtedy obumiera scypuł – usycha i opada, odsłaniając nagie poroże. Po pewnym czasie ono także odpada, zwierzę pozostaje bezbronne przez kilka miesięcy, nim w pełni ukształtuje się nowe. Renifery są jednak wyjątkowymi jeleniowatymi – inaczej niż u wszystkich innych gatunków poroże mają także samice. Przyznać jednak trzeba, że są to rogi mało wykształcone i słabe. Poroże samców jest duże, spłaszczone i nierównomierne, czasami także łopatkowate. Samce zrzucają je zimą, samice na wiosnę (...)

Aby przeczytać cały artykuł, kliknij tu

Źródło: polskieradio.pl