Strona główna » Newsy » Rok po śmierci papieża

Rok po śmierci papieża

2006-04-03

Rok po śmierci papieża

Rok temu, 2 kwietnia o godzinie 21.37 świat zamarł. Odszedł Papież Jan Paweł II. Wszyscy zjednoczyli się w żałobie, przez kilka tygodni odbywały się marsze i spontaniczne spotkania w miejscach bliskich Papieżowi. Padło przy tym wiele deklaracji. O wzajemnym szacunku, pokoju, tolerancji, potrzebie miłości, zgody między wrogami.

Dla młodego pokolenia, dla tych, którzy dzisiaj mają ok. 20-26 lat, Jan Paweł II był od zawsze. Od dnia ich narodzin nie znali innego papieża. Dla nich, i dla wszystkich innych też, 2 kwietnia 2005 roku skończyła się pewna epoka, zamknął się rozdział historii, który 16 października 1978 otworzyły dwa słowa: „Habemus papam”.

Przez cały pontyfikat Jan Paweł II był duchowym ojcem Polaków, który w trudnych chwilach, a było ich wiele, dawał nam nadzieję i wiarę w to, że kiedyś na pewno będzie lepiej. I jego słowa się spełniły. Nie podlega dyskusji wszystko to, co Papież dokonał dla Polski i świata w czasie swej posługi. O jego zasługach pisane są książki, kręcone są filmy, wystawiane spektakle. Wszyscy zdajemy sobie sprawę z wielkości i wartości Karola Wojtyły.

Papież uczył nas szacunku do ludzi. Wszystkich – bez względu na wyznanie, kolor skóry, światopogląd. Abstrahując od religii (w Polsce oprócz chrześcijaństwa jest przecież wiele innych wyznań), właśnie ten szacunek powinien być dla nas najważniejszą nauką, jaką próbował przekazać nam Jan Paweł II.

Karol Wojtyła stał się symbolem Papieża-Polaka walczącego o wolność Wielkiego Człowieka naszych czasów.

Życie

Karol Wojtyła urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach. Od śmierci matki w 1929 wychowywał go ojciec - emerytowany oficer. Karol był najlepszym uczniem w mieście, sportowcem i aktorem amatorem.

Po przenosinach do Krakowa rozpoczął studia na polonistyce na Uniwersytecie Jagiellońskim; przerwał je wybuch wojny. Był aktorem tajnego Teatru Rapsodycznego, pracował jako robotnik w kamieniołomie i fabryce chemicznej. W latach 1942-45 jako seminarzysta uczestniczył w tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ.

1 listopada 1946 r. otrzymał święcenia kapłańskie od arcybiskupa Adama Sapiehy. Studiował teologię w Rzymie, a po powrocie do kraju został wikariuszem w Niegowici i w Krakowie, potem prefektem i duszpasterzem akademickim. W 1948 r. otrzymał stopień doktora, w 1953 r. habilitował się. W 1954 r., po zlikwidowaniu Wydziału Teologicznego UJ, rozpoczał wykłady z etyki filozoficznej na KUL-u. Dużo publikował w tym czasie. Zadebiutował w 1949 r. na łamach "Tygodnika Powszechnego" tekstem o francuskich księżach-robotnikach.

Opublikował m.in. "Miłość i odpowiedzialność?", "Osobę i czyn", dramaty "Brat naszego Boga", "Przed sklepem jubilera", a także wiersze - pod pseudonimem Andrzej Jawień, gdyż kardynał Sapieha uznał, że księdzu nie przystoi pisać wierszy pod swoim nazwiskiem.

W 1958 r. Karol Wojtyła został krakowskim biskupem pomocniczym, a w 1964 - arcybiskupem. Uczestniczył w soborze watykańńskim II (1962-65). W 1967 r. otrzymał nominację kardynalską, ale nadal zachowywał się niekonwencjonalnie: jeździł na nartach, pływał kajakiem, wakacje spędzał ze świeckimi. W drugiej połowie lat 70. zbliżył się do środowisk opozycyjnych.

We wrześniu 1978 r. umarł Jan Paweł I. 16 października 1978 r. Karol Wojtyła został wybrany na papieża (po raz pierwszy od 456 lat nie został nim Włoch). Przybrał imię Jan Paweł II i wbrew zwyczajowi przemówił do tłumu na placu św. Piotra "w naszym języku włoskim". Podczas inauguracji pontyfikatu wygłosił przesłanie: "Nie lękajcie się!”

W czerwcu 1979 roku odbył pierwszą podróż do Polski, gdzie - jak pisał George Weigel w "Świadku nadziei" - "wywołuje rewolucję świadomości, która ostatecznie bez użycia przemocy powoduje upadek imperium sowieckiego w środkowowschodniej Europie".

13 maja 1981 r. Papież został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę - niemal cudem uniknął śmierci, co później skomentował: "Czyjaś ręka strzelała, ale Inna Ręka prowadziła kulę". W 1983 r. Papież odwiedził zamachowca w więzieniu.

Jan Paweł II zwany był Apostołem Jedności. Już w pierwszym orędziu Jana Pawła II "Urbi et orbi" z 17 października 1978 roku znalazły się słowa: "Nie godzi się nam na tym miejscu zapominać o braciach należących do innych Kościołów i do innych wspólnot chrześcijańskich. Sprawa ekumenizmu jest tak ważna i wymaga tak wielkiej roztropności, że w tej chwili nie wolno nam o niej milczeć (...). Trudno wprost uwierzyć, że utrzymuje się jeszcze ten godny pożałowania podział chrześcijan, który dla innych stanowi przyczynę wahań, a może i zgorszenia. Toteż chcemy iść dalej, przetartą już na szczęście drogą i popierać to, co sprzyja usuwaniu przeszkód: pragnąc, by wspólnym wysiłkiem doprowadzić do doskonałej jedności."

W sierpniu 1985 r. Jan Paweł II przemówił do 80 tys. młodych muzułmanów w Casablance, w kwietniu 1986 r. jako pierwszy w historii zwierzchnik Kościoła rzymskokatolickiego odwiedził synagogę w Rzymie. Z jego inicjatywy w Asyżu odbył się w 1986 r. Światowy Dzień Modlitw o Pokój, w którym uczestniczyli przedstawiciele niemal wszystkich religii świata. Papież próbował w ten sposób zbliżyć też do siebie chrześcijan różnych wyznań - ogłosił list z okazji 500. rocznicy urodzin Marcina Lutra (1983), spotkał się z patriarchą Konstatynopola, złożył wizytę w katedrze Canterbury i w rzymskim zborze ewangelickim.

W 1991 r. Papież apelował o pokój w Zatoce Perskiej, a potem na Bałkanach. Przemawiając w 1995 r. w siedzibie ONZ, bronił uniwersalności praw człowieka i wzywał Narody Zjednoczone, by podjęły "ryzyko solidarności, a tym samym ryzyko pokoju".

W 1994 r. ukazała się książka "Przekroczyć próg nadziei", światowy bestseller przetłumaczony na 40 języków. W 1998 r. powstała trzynasta encyklika Jana Pawła II - "Fides et ratio" (Wiara i rozum).

W latach 1997-99 Papież odbył kolejne historyczne pielgrzymki - do Sarajewa, na Kubę i do Rumunii, gdzie spotkał się z patriarchą Teoktystem.

Podczas Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 Papież dokonał rachunku sumienia Kościoła i prosił Boga o wybaczenie jego win; odbył też podróż do Ziemi Świętej - Jordanii, Betlejem, Jerozolimy (historyczna wizyta w Instytucie Pamięci Narodowej Yad Vashem i modlitwa przy Ścianie Płaczu). Rok 2001 przyniósł kolejną ważną wizytę - w Grecji i Syrii, a także na Ukrainie.

Ważnym wydarzeniem 2002 roku były dla Papieża niewątpliwie XVII Światowe Dni Młodzieży oraz późniejsze pielgrzymki do Gwatemali i Meksyku.

Trudno jest podsumować dwudziestosiedmioletni pontyfikat Jana Pawła II i wskazać w nim najważniejsze wydarzenia. Jan Paweł II był przede wszystkim Wielkim Człowiekiem obdarzonym dużym poczuciem humoru, kapłanem, wielbicielem Tatr, pielgrzymem, myślicielem, filozofem, poetą. Zbiór wierszy Karola Wojtyły jest jedynym w swoim rodzaju wydarzeniem w historii literatury. Zgromadzona w nim została twórczość studenta, robotnika, seminarzysty, księdza, arcybiskupa, kardynała, a także papieża Jana Pawła II. Dzieła te mają wartość nie tylko literacką, ale są wydarzeniem natury duchowej.

Jan Paweł II stał się symbolem Papieża-Polaka, którego wzoru i następcy długo trzeba będzie szukać.